İletişim

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

acısa da öldürmüyormuş.

      saatler gece yarısı yine , ve bir şeyler kaybolmaya gönüllü demek ki. insan kendini anlatmaya çoğu zaman çaresizdir, açık sözlü olmak en çok kendine yapacağın en iyi şeydir. yıllardır arada yazarım , içimi dökerim bi nebze. okunmuş olması yada dikkat çekmek olmadı amacım, kendi yalnızlığımı yine kendimle paylaşmaktı aslında. bana iyi gelen, zaman içinde neler hissettiğimi açıp okuyabildiğim görsel bir ifade. yapmak istediklerimin içten baskılayan arzularıyla savaşırken, yaptığım hataların nasılda kıl payı pişmanlıktan sıyrılışını seyretmiş olmam, yaşamak istemediklerimi bana özetledi. arkama bakmadan yürümeyi, acı çekmeden ayrılmayı, ağlamadan gülebilmeyi öğrendim. daha çok şey öğrendim elbette .... sahip olduklarımın , sahip olmak istediklerimden bir farkı olmadığını. etrafımdaki insanların değişkenliği karşısında benim kendimi nasıl koruyacağımı, inandıklarımın peşinden gittiğimde kapıların nasılda aralandığını, vicdanımın sesini duy...
Devamı
Yıl,  2021 aylardan ağustos ve ben yine burdayım...    5 ay önce talihsiz bir şey öğrendim , göğüs kanseri olduğumu....   tahliller tetkikler hastaneler... doktor arayışı ordan burdan kulaktan dolma söylemler, yakınlarımın telkinleri, içimde yaşadığım büyük üzüntü, korku endişe yıkım hayal kırıklığı ve daha sayamadığım toz taneleri kadar küçücük fakat çöl büyüklüğünde düşünceler ..... İnsan durup bir dakika bile kendine neler oluyor ben ne yaşıyorum diye sormadan geçiremiyor zamanı.   tahliller sonucu vermem gereken zor kararlar dahilinde ameliyat oldum, sol göğüsüm alındı daha doğrusu içi temizlendi ve impilant takıldı, sağ göğsümde temizlendi ve küçültüldü. iyileşme sürecime tanınan zaman 30 gündü.. Kemoterapi almaya başladım, öyle korkulu endişeli ve daima üzgün.... Ameliyatımı yapan cerrahımı öyle yorucu bir sürecin sonunda bulmuştum ki varlığı ve bana olan yaklaşımı tedavisi beni motive ediyordu hayata ve bir çok şeye ona minnettarım... Onun bilgisinde...
Devamı

geldim..

Geldim, kendime !... Uzun ve yorucu yıllar sonra bir kaç kelimeye sığmaya geldim. Şu an bedenimin bir çok alanında savaşlar devam ediyor bir çok farklı süreçler ilaçlar yan etkiler doktorlar farklı şehirler de mücadeleler yorgunluklar milyon kez vazgeçişler yine binlerce tekrar ayağa kalkmalarla ilerleyen fakat bunca çabaya rağmen beklenen sonuca erişmeyen durumlar.. bu uğurda kaybedeliden zamanlar ümitler hevesler duygular vs vs.. "O" rağmen noktasına gelinince sadece ne hissedeceğinle ilgileniyorsun, sonuca odaklanmak süreci kolay kılmıyor yada insanlardan bunları anlamalarını beklemek biraz saçma oluyor. Kendimden baktığımda "kanser" kelimesini cümle içinde bile kullanmazdım hakkında sıfır bilgiye sahip olduğun bir savaşcı ile karşılaşmak seni fazlasıyla zayıf düşüren bir durum. Zaten sonrasında hastalıkla bilinen bilinmeyen o kadar kirli bilgiye maruz kalıyorsun ki ayırt etmek gittiğin doktorun insiyatifine kalıyor ne yazık ki. İçin de bulunduğun durumu kabullen...
Devamı