Baba !
...babasını seven küçük kız ! ama babasını çok seven küçük kız....
bunu yazarken bile gözlerim doldu.. küçüktüm, hep işaret parmağını tutup yolda yürürken babasının biricik kızı olduğumu ve bunu her zaman hissedeceğimi sanırdım, ta ki alkole yenik düşüp her şeyini ve sonunda kendisini de kaybedene dek...hep karanlıkta gelirdi eve, hep beklerdik yemeğe oysa ki, notlarım hep düşüktü okulda, geceleri babamın naraları yüzünden yarım kalırdı rüyalarım... annemin canını yakarken görürdüm hep , bir keresinde köşeye sıkıştırmış yerde iki büklüm savunmasız bir kadına tekme atacak kadar sarhoş görmüştüm babamı.. ve yatağının tepesine konan kalbi kuş gibi çırpınan gözyaşlarıyla yorganı ıslanan bir çocukluktu.. anneme üzülüyor, babama kızıyordum ve kendi halime de acıyordum, yakışıklıydı benim babam! belinde silahı gözlerinde aslan bakışı vardı, çok güzel el yazısı ve mors alfabesi bilirdi, hep kızardım çok içtiğine ona sarıldığımda sigarayla karışık alkol kokusu alırdım ama şikayet etmezdim ve bir tek ben sarılırdım...
...çapkındı benim babam! annemi bir kaç sefer aldatmıştı belki.. bir gün sabah okula gitmeden babamı uyurken öpmek istedim odadan çıkarken ceketinin cebinde beyaz bir zarf dikkatimi çekti, bakmak istedim zarfı açtığımda babamla sarışın bir kadının resimlerini gördüm ... babam resimde de alkollüydü, resimleri yanıma aldım gizlice ve okula gittim, annem görmemeliydi ve babam fark etmemeliydi alkollüyken ne yaptığını... eve döndüğümde babam işe gitmiş annem işten gelmişti bile, resimleri saklamalıydım ,salonda kullanmadığımız soba vardı onun altına saklamıştım.. çocukluk işte sakladığımı sanmıştım nerden bilebilirdim boşanmak için delil olabileceklerini..
...bir kaç ay sonra annem bunları buluyor, dava açılıyor bu arada biz şehir değiştiriyoruz annemin tayının isteyip resmen babamdan kaçıyoruz..tabi babam boşanmak istemiyor dava bir yıl kadar sürüyor sonunda hakim beyin karşısında, annen mi ? baban mı ? seçimiyle karşı karşıya kalıyorum...
...o günden sonra annemin yaşam mücadelesi, benim ona olan özlemim hiç bitmedi...
bunu yazarken bile gözlerim doldu.. küçüktüm, hep işaret parmağını tutup yolda yürürken babasının biricik kızı olduğumu ve bunu her zaman hissedeceğimi sanırdım, ta ki alkole yenik düşüp her şeyini ve sonunda kendisini de kaybedene dek...hep karanlıkta gelirdi eve, hep beklerdik yemeğe oysa ki, notlarım hep düşüktü okulda, geceleri babamın naraları yüzünden yarım kalırdı rüyalarım... annemin canını yakarken görürdüm hep , bir keresinde köşeye sıkıştırmış yerde iki büklüm savunmasız bir kadına tekme atacak kadar sarhoş görmüştüm babamı.. ve yatağının tepesine konan kalbi kuş gibi çırpınan gözyaşlarıyla yorganı ıslanan bir çocukluktu.. anneme üzülüyor, babama kızıyordum ve kendi halime de acıyordum, yakışıklıydı benim babam! belinde silahı gözlerinde aslan bakışı vardı, çok güzel el yazısı ve mors alfabesi bilirdi, hep kızardım çok içtiğine ona sarıldığımda sigarayla karışık alkol kokusu alırdım ama şikayet etmezdim ve bir tek ben sarılırdım...
...çapkındı benim babam! annemi bir kaç sefer aldatmıştı belki.. bir gün sabah okula gitmeden babamı uyurken öpmek istedim odadan çıkarken ceketinin cebinde beyaz bir zarf dikkatimi çekti, bakmak istedim zarfı açtığımda babamla sarışın bir kadının resimlerini gördüm ... babam resimde de alkollüydü, resimleri yanıma aldım gizlice ve okula gittim, annem görmemeliydi ve babam fark etmemeliydi alkollüyken ne yaptığını... eve döndüğümde babam işe gitmiş annem işten gelmişti bile, resimleri saklamalıydım ,salonda kullanmadığımız soba vardı onun altına saklamıştım.. çocukluk işte sakladığımı sanmıştım nerden bilebilirdim boşanmak için delil olabileceklerini..
...bir kaç ay sonra annem bunları buluyor, dava açılıyor bu arada biz şehir değiştiriyoruz annemin tayının isteyip resmen babamdan kaçıyoruz..tabi babam boşanmak istemiyor dava bir yıl kadar sürüyor sonunda hakim beyin karşısında, annen mi ? baban mı ? seçimiyle karşı karşıya kalıyorum...
...o günden sonra annemin yaşam mücadelesi, benim ona olan özlemim hiç bitmedi...
Yorumlar
Yorum Gönder